„Język ma siłę sprawczą” – tak właśnie możemy przedstawić główną ideę jeszcze jednej, wydanej przez Universitas, książki dedykowanej polonistom. Autorki wstępu, nota bene redaktorki tomu, z naciskiem podkreślają wagę idei na pozór oczywistej, że język jest nie tylko siłą sprawczą naszych polonistycznych działań, lecz także medium wprowadzającym w obszar rozlicznych niezbędnych umiejętności kulturowych i cywilizacyjnych. Co ważne, fakt łączenia kompetencji literackich oraz językowych winien stanowić (tak zresztą traktowała o tym podstawa programowa) fundament metodycznego myślenia o nauczaniu przedmiotu. Łączenie kształcenia językowego i literackiego staje się koniecznością zwłaszcza dziś – w dobie dramatycznej dewaluacji słowa; wszak każda lekcja literatury jest de facto lekcją o języku.